Ah. Ik zie het al. De lente is van start. Zou het daar aan liggen, dat ik opeens dacht aan deze vergeten schrijverij?

Moet haast wel.

Optimist

Drie jaar stof wegblazen, zemen, stofzuigen... En dat vergeet ik nog maar even dat andere halve jaar stilte. Hoe kan iets vergeten raken, zo erg dat je er zelf naar moet Googlen? Bestond dat toen al wel?

Maar fris en fruitig is het vooruitzicht.

Zei hij optimistisch.

Handleiding

Soo... ehhhh... Ga ik even kijken hoe dit ook al weer werkt.

Onsamenhangend

Eigenlijk had ik dit op 11 september moeten schrijven, maar toen zat ik in de schuilkelder. Voor niks, uiteraard, hoewel het best gezellig was met al die bange medemensen.

Maar ik vraag me steeds af als ik zo'n Osama-video zie, waarom het van ranzige kwaliteit moet zijn. Zit er bij hem in de buurt geen zaak die een gedegen advies kan geven? Stuntelige, net begonnen bandjes investeren al hun zakgeld, zodat de opnames klinken alsof ze in de Wisseloordstudios zijn opgenomen, maar een wereldbekende bangmaker heeft nog een camera uit 1987.

Er zou weer eens een aanslagje moeten plaatshebben, begrijp ik uit opmerkingen in de krant. De speciaal aangestelde eenheden vervelen zich en zijn daar niet blij mee.

De politie, daarentegen, verveelt zich niet. Als je ze belt voor serieuze overlast, bellen ze 3,5 uur later terug dat ze op dit moment geen auto ter beschikking hebben. En dat je eens een afspraak moet maken met de wijkagent. Als je dan zegt dat dat de overlast van 3,5 uur geleden niet oplost, verandert opeens de toon in hun stem. Ze zeggen nog net geen 'zeikerd', maar ik weet dat ze gewoon op hun Chinees stonden te wachten toen ze gebeld werden. Met de dienstauto.

Is het al tijd voor een bier?

MM sucks!

Mediamarkt, advertentie, apparaat, niet duur, interessant. Maar wel slechts drie dagen, deze aanbieding, dus wees snel.

In de auto, rondjes om te parkeren, chipkaart, achteruit want kan kaart niet lezen, filevorming, nog een rondje, gvd, parkeergarage, ok, die staat...

Afdeling, gevonden, apparaat aanwezig, maar... bordje er bij: sorry, drukfout, tachtig euro duurder.

'Lekker is dat.'
'De kleine lettertjes pleiten ons vrij.'
'Maar ik voel me tamelijk genaaid.'
'Het blijft niet duur.'
'Het blijft een teringstreek. Ik koop 'em wel ergens anders. Mazzel!'

Keys to the Kingdom

Het is rustig op de weg naar huis. In verband met eindeloze werkzaamheden aan de voet van de Erasmusbrug, kies ik voor de Maastunnel. Pomdidom. Wat is de stad toch mooi! Sommige delen wat mooier dan de rest, maar het het hoort er allemaal bij.

Met mijn spullen in mijn hand loop ik van de auto naar de voordeur, een ritueel waar ik niet meer bij nadenk. Ongemerkt verdwijnt mijn hand in mijn zak, op zoek naar sleutels.

De sleutels?

Heeeee... waar zijn die dingen? En met dat ik het denk, weet ik het: in de usb-poort van mijn computer op het werk. Hmmm, fuck. Handig zo'n stick, maar niet als tie je sleutels gijzelt.

Wat nu? Terugrijden is een optie waar ik weinig zin in heb. Ah, de buren hebben een sleutel. Tring. En ja hoor, ze zijn nog thuis ook.

Het werd een nog heel gezellige avond.

Oorverdovend

Het is de laatste tijd wat stil hier, om niet te zeggen oorverdovend. En jazeker, ik zal mij weder vaker laten horen. Andere ook leuke bezigheden noopte mij tot minder schrijven. Een fijn fotoreisje door oostelijk Europa bijvoorbeeld. U hoort mij niet klagen over slecht weer. Of over gebrek aan leuk.

En, dat ook, ik raakte wat uitgekeken op mijn eigen schrijfsels. Daar doe je niks aan. Het was zo erg dat ik uw reacties pas pas las. Ik schaam mij diep. Maar die mijn hart verwarmde natuurlijk, want gemist worden doe je door vrienden. Virtueel, zoals Lennard al mooi verwoorde, maar toch.

Om het kort te houden, fijn dat u er nog bent. Ik neem mijn plaats weer in. In alle rust.

Verkooptruuk

Aan mijn deur twee buurjongetjes van een jaar of vijf.
'Post!', zegt één olijk. De ander kijkt me breed lachend aan.
'Post? Voor mij? Van wie?'
Ik krijg een dubbelgevouwen A-viertje met Neems erop.
'Moet je maar lezen.'

Met mijn knie houd ik de deur tegen die anders hard dicht zou slaan door de tocht. Het begin van de zin is geschreven met een geel potlood, wat ik dus écht niet kan lezen. Geel op wit. Je moet ze ook alles leren!

'We komen morgen wel terug.'
'Beter.'

Floortje, en de rest is gewoon onleesbaar. In het rood staat nog: waar ga je heen door juzn en burfrar. Nou goed. Eh. Het zal dus blijkbaar wel.

Dingdong!

'Weet je nog wat ik jou gegeven heb?'
'Die brief toch?'
'Ja.'
Hij kijkt me onderzoekend aan. Zijn vriendje is er niet bij.
'Eh. Dus?'
'Krijg ik daar dan niks voor?'
Mijn blik dwaalt af naar de Euromast in het uitzicht om tijd te winnen en de kindergeest te doorgronden.
'Ah! Je wilt er iets voor?' Ik lach. De rekel. 'Maar dan moet je voortaan eigenlijk eerst vragen of ik het wel wil, he. '
Hij knikt, neemt de munten en is al weer weg. Doei!, roept hij nog.

World on fire

'Van die bouten met een gladde kop. Zo'n beetje rond. Je weet wel.'

We komen er niet op, maar toch naar de Gamma.

'Van die bouten met een gladde kop. Zo'n beetje rond.'
Ik tref het, ze zijn met z'n tweeën. Stonden net even bij elkaar. De één is geel/blond met een krullerige staart, de ander is iets langer en kijkt alsof hij het antwoord niet gaat weten.
'Keilbouten?'
'Nee man', en zo gokken we nog even verder.
Uiteindelijk krijg ik een padnummer maar ik ken de zaak.
'Waar is dat?'
'Daar achter. Bij de... eh... Ik loop wel even mee.'

En verdomd... daar liggen ze.
'Je begrijp toch wel dat ik het raar vind dat jullie állebei niet weten wat ik bedoel. Slotbouten heten die dingen. '
Hij lacht gemeend verontschuldigend.
'Ik werk hier ook pas een dag.'
'Dus dat hoef je niet te weten als je hier wordt aangenomen?'

Gevoelswaarde

Drie uur 's nachts en met mijn jas over mijn schouder, trek ik de deur open van de taxi terug naar huis. Een oudere man zit achter het stuur en ik kan niet helemaal gokken wat zijn nationaliteit is. Hij lijkt Nederlands, Rotterdams zelfs, maar het gebeurt niet vaak meer dat ik mijn straat noem en dat de chauffeur weet waar hij naartoe moet.

'Ik zit al 28 jaar op de taxi, dus voor mij is dat geen probleem. Die chauffeurs spraken zeker geen Nederlands?'
'Eh, nou ze spraken sowieso niet veel.'

Hij schudt zijn hoofd en kijkt erbij alsof hij dit drie decennia geleden al had voorspeld. En inderdaad, hij praat. Het blijkt een authentieke Rotterdammer. Hij is ook een heel stuk minder schuchter met zijn portomonnaie. Hij vertrouwt me op één of andere manier. Hij vertelt zelfs zijn veiligheidstruukjes.

'Zevenvijftig, alsjeblieft.'

Ik geef hem fooi, want het was een leuk ritje en mjjn geld voelde opeens een stuk meer waard.

Big boy L and G!

We kijken naar een band die eigenlijk bagger is. Maar buiten wordt gebeld naar Plan C en daar blijkt Hans Dulfer te spelen. He, Hans is oud maar nog niet versleten en ook zeker niet vergeten hoe je een tent aan het swingen krijgt.

In Plan C aangekomen blijkt een grote groep liefhebbers mee te deinen op de beats en ritmes die Dulfers kwartet voortbrengt. Het is te gek! Zeker in vergelijking met de band die we daarvoor zagen. De dames van de bediening zijn ook een stuk leuker.

Speelt Dulfer in uw stad, ladies and gentlemen, zoek hem op en check it out!

Plug it in

Batterijen vergeten voor twee nieuwe effectjes. Balen. En die 9 Volts blokken heb je ook niet gewoon liggen. Idee! Uit het stemapparaat. Situatie: drie nodige apparaten en één batterij. Een beetje prutsen, maar het gaat.

Met een pen verwijder ik het pedaal van het effect, waarna er een veer uitspringt en ik bij de batterij kan. Veer weer terug, lastig maar te doen, pedaal weer terug en spelen.

Hoe klinkt effect nummer twee? Zelfde handeling als hierboven. Mmm, klinkt leuk. Hoe ze samen klinken zal ik vanavond niet horen.

Iedereen weet, laat nooit uw pluggen in het effect zitten, want dan loopt uw dure batterij leeg. En watskebeurt...???

De enige batterij in da house...

Wat moet er op het kaartje?

Mijn tenen stonden vanmiddag krom door het luisteren naar Sander Lantinga van 3FM, die Mat Herben (wie?) belde uit naam van SBS6. Of Mat zin had mee te doen aan een nieuw Sterren op .....- achtig programma. Mat wilde wel en ging erin mee. Aan het eind van het gesprek ging Sander best vervelend te keer tegen Mat. Maar onder een valse afzender, want Sander is niet van SBS. En, most of all, live uitgezonden op de radio.

Niet gehoord?

Een ander voorbeeld, valentijnsdag, Radio 538. Oordeelt u zelf.

In de ankers

Hoe vijftig rijden opeens leuk kan worden:

Klik

Lekker hoor...

...als je een plakje gatenkaas van één van de overdreven hoeveelheid gierige 'plasticjes' afscheurt, en een kluwen haar staart je aan vanaf je aanstaande lunch. Alsof je in een doucheputje kijkt.

Nee... het zit wel goed met onze nationale blauw/witte kruidenier.

Traveller through time and space

Stapeltjes platen liggen om mij heen verzameld, want er is even de mogelijkheid ze te draaien. Brood, oude Stones, Led Zeppelin... Heerlijk om weer hoezen vast te hebben, tikken te horen, een naald te horen krassen.

Cd's hebben me altijd een beetje tegen gestaan. Digitale muziek, natuurlijk, maar zo'n hardplastic hoesje op handformaat, nee. Nooit het gevoel gehad daarmee kunst in handen te hebben. Het idee van de Nachtwacht op het display van je mobiele telefoon.

Niet dat ik er nostalgisch van wordt, want de Arctic Monkeys knallen al weer uit de speakers.

Lachen met de belastingdienst!

"U bent niet verplicht een administratie bij te houden van uw opbrengsten en kosten uit overige werkzaamheden. Als de Belastingdienst u om inlichtingen en gegevens over deze werkzaamheden vraagt, bent u echter wel verplicht deze binnen een redelijke termijn en op een overzichtelijke wijze te verstrekken."

Hahahaha!!

Leuker kunnen ze het inderdaad niet maken.

Bassist gezocht

Mijn bandje zoekt een bassist, male or female. Maar ja, waar vind je er één die pop/rock speelt, in Rotterdam of omgeving woont én tijd heeft. En ook nog, net als wij, heel aardig is.

Misschien dat u, lieve lezer, iemand kent die aan deze beschrijving voldoet.

Beter tien in de lucht

Zo, ik heb de virtuele vogel die hier stond uit zijn lijden verlost. Ik heb geloof ik toch liever een huisdier dat minder herrie maakt. Een konijn ofzo. Want zolang je daar niet op gaat staan, maken ze geen geluid.

In de knop...

Het ziet er een beetje gek uit, vind u niet? Zulk mooi weer en dan toch kale bomen. Maar wie maalt daarom?

Laten we er van genieten!

Doet u nog iets leuks vandaag?

Geen beginnen aan

Ik zie hem staan in zijn trainingspak en kan hem niet meer ontwijken, dus zeggen we 'hoi'. Hij doet veel moeite het te laten lijken alsof hij me maar vaag herkent en binnen één zin zitten we op dood spoor. Dit wordt niks. Het gesprek is net begonnen en het gaat nu al nergens over.

En flink aantal jaar geleden had hij zakelijk iets van mij nodig, maar door zijn structuele onkunde, kreeg hij niet voor elkaar wat hij wilde. Ik herinner me zijn eindeloos en langdradig gezever, waarmee hij onder zijn eigen schuld wilde uit kruipen.

Opeens, bijna goed getimed, weet hij het weer. Hij haalt het voorval aan en begint opnieuw met ontkennen. Maar zijn ogen lichten op.

'Ja, ik was toen al bezig met filmen. Best goed. Ik was werkloos en via één of ander project hadden ze gevraagd dit en dat te maken.'

Er volgt meer kansloze zelfverheerlijking, met grote namen en pocherige zinnen. Maar ik heb er genoeg van en vraag:

'Wat doe je nu dan? Wat doe je met je films?'
'Nee.'
Hij kijkt strak voor zich uit.
'Nee? Wat is dat voor antwoord?'
'Ik heb geen werk.'
'Nóg niet?!'

Ik zeg het iets te hatelijk, waardoor het gesprek eindelijk stopt. Aardig tegen hem blijven heb ik vroeger al eens geprobeerd. Geen beginnen aan.

Verwerking

Bij de afvalboer:

'Ik heb wat grote lege dozen en vijftien monitors.'
'Bedrijf of particulier?'
'Bedrijf.'
'Dat kost minimaal 60 euro.'
'Om afval weg te gooien?'
'Regels m'neer. Maar als u naar het Kleinpolderplein rijdt, kunt u het gratis kwijt.'

Kleinpolderplein (twintig kilometer verderop):
'Ik heb wat grote lege dozen en vijftien monitors.'
'Bedrijf of particulier?'
'Bedrijf.'
'Die dozen kunt u niet hier kwijt en die monitors kosten, ik zal je matsen voor een halve kuub, 23 euro.'
'Maar het was gratis?'
'Wie zegt dat?'
'Uw collega bij jullie andere vestiging.'

Hij belt, belt nog eens, draalt rond.
'Ik ga uitzoeken wie gezegd heeft dat het gratis was.'
'Maar ik wil alleen deze troep kwijt.'
'Gooi maar in deze krat, maar de dozen moet u ergens anders brengen.'
'Waar?'
'Geen idee. Maar niet hier.'

Opeens begrijp ik het woord 'afvalverwerking'.

Ontbijtservice

De telefoon:

'Ik bel je toch niet wakker?'
'Nee hoor.'
'Da's mooi, want aan je deur hangt een tas met broodjes.'

Ik loop naar de gang en zie ze hangen.

'Wow!'
'Je moet ze alleen effe afbakken.'
'Geen punt, te gek!'
'Eetse!'

Kijk, het goede woord kan ik er niet voor vinden, maar het is precies het tegenovergestelde van een burenruzie.

Dag droom

Verzeild in gedachten nader ik kalm rijdend de Maastunnel. Een korte rij auto's wacht voor het licht en ik sluit achter aan. Een fel zonnetje vanaf de zijkant schijnt de auto in, wat de dromerij alleen maar bevorderd.

Plotseling klinkt een megafoon. De vervormde stem spreekt maar het komt niet binnen en de droom kabbelt door. Dan spreekt de stem opnieuw. Het is echt. Ik droom niet meer, hier wordt iets gezegd!

Ik spits mijn oren, maar precies dan zwijgt de stem. Mijn ogen speuren de omgeving af, op zoek naar de bron van het geluid, terwijl mijn hoofd zich inspant te reconstructueren of ik achteraf nog iets kan maken van wat ik net hoorde. En ik zie ze: de hoornvormige speakers.

'U kunt nú keren!'

Dat was duidelijk. En dwingend. En echt. Maar wie moet keren? Ik? De hele rij? Iemand die ik niet zie? Het valt me op dat overal het verkeer stilstaat, als opeens vooraan een dikke vrachtwagen optrekt en met een ruime bocht over de hele breedte van de weg keert.

Aha. Het is hij! Hij is hoger dan wat van de borden mag...

Lijkt me lastig; een dyslectische vrachtwagenchauffeur.

Neems' weer

Iets verder naar beneden, rechtsonder om precies te zijn, heb ik gemeend een soort weerstation te moeten plaatsen. Naar hartelust kunnen u en ik nu de actuele weersgesteldheid bekijken. We blijven Nederlanders, nietwaar?

Universiteit van het leven

'Ik stop ze meteen in mijn tas, dus niet zo snel met die boodschappen langs die scanner, he.'
'Da mo uvako'
'Wat zeg je nou?'
'Dan moet u vaker komen.'
'Hoezo?'
'Dan leert u het.'
'Dan leer ik het?'
'Ja.'
'Ik ben toch niet in een supermarkt om te leren?'

Ze kijkt me aan alsof ze wil zeggen 'dan niet.'

B-boom boom cha

Bij de Rotterdamse Big Bang had Hans Eijkenaar zijn voet geblesseerd. Maar dat weerhield hem er niet van om een partij voor zich uit te drummen, dat mij en de rest van De Doelen een soort van magisch hypnotiseerde.

Alsof hij meer armen heeft en een niet-meer-dan-logisch onderdeel is van zijn drumkit. Prachtige variaties en een enorme dynamiek in het spel. Ook nog niet eerder iemand zo hard en zo beheerst tegelijk, met zoveel gevoel op een snare zien slaan. The Big Bang van de avond.

Eijkenaar is natuurlijk bekend als drummer van Anouk maar blijkt al een jaar of 25 zo bezig.

Cesar Zuiderwijk, ook geen onbekende, daagde 'Eijk' later in de show uit voor een 'duattle'. Een mega-koebel van 1meter50 hoog werd het podium op gereden, waarna de heren er duellerend op los tikten. Cabaret met stokjes. Diezelfde koebel was de avond ervoor in Eindhoven op Eijkenaars voet terecht gekomen.

Ook de rest van The Big Bang is zeker de moeite waard. Dus drummers en freaks... Zaterdagavond nog in Utrecht, zondag in Enschede en maandag in Amsterdam.

Tieten

'Ik moet binnenkort naar het ziekenhuis', zegt ze out of the blue.
Verrast vraag ik voorzichtig: 'Oh, voor wat dan?'
'Voor mijn tieten.'

Mijn gezicht blijft in de plooi.

'Voor je tieten? Wat is er mis met je tieten?'
'Veels te groot.'
'Oh?'

Het was mij nog niet zozeer opgevallen.

'Ja, ik wil ook wel eens dat mensen me aankijken.'
'Dat doen ze nu niet?'
'Nee! Iedereen staat altijd tegen mijn tieten te lullen.'

Ik kijk haar aan.

'Ok. Nee, dan begrijp ik je.'

Shake dreams from your hair...

Ik prik me net aan een doorn van een rozenstruik, wat me doet denken aan een totaal absurde vraag die mij gisteren werd gesteld:

‘Weet jij iemand voor een spinnewiel?’

Ze had het ding over, of iemand die ze kende had ‘em over. En ik kon mijn lach niet onderdrukken.

‘Eh, nee, maar wel voor Doornroosje!’

En nu prik ik me aan een roos. Ik zal toch niet in slaap vallen?

Ik ben net wakker!

Taxi!

Echt onaardig is hij niet, mijn Rotterdams-Hindostaanse taxichauffeur. Maar om te zeggen dat het gezellig is, ook niet echt. En mijn deur valt niet goed in het slot. Hij bromt iets en vraagt waar de straat is, die ik noem.

'Heb je een beetje leuke avond? Gewoon rechtdoor hier, totaan de brug en dan rechts.'
Hij mompelt een antwoord over geld. Maar daar vroeg ik niet naar.
'Nee, of je leuke klanten hebt vanavond.'
Zijn halfzachte brein is ergens anders, of hij begrijpt me niet. Maar het kwartje valt traag.

'Ja hoor.'

Ik zeg niks meer. Ik kijk wel uit. Hij heeft geluk dat er een paar bier inzit en dat ik niet een onderwerp opdis waar hij in bed nog over denkt.

'Stop hier maar.'
Ik kijk op de meter, hij zegt niks. Ik heb tien euro.
'Laat maar zitten, klootzak.'
Dat laatste denk ik. Maar als ik uitstap, valt de deur weer niet in het slot. Dat ie het maar weet.

Sneeuwblind

Leuk die sneeuw, maar ik ben sneeuwblind. Dus ik zie er niks van. Ik laat die vlokkentest dan ook maar aan iemand anders over.

Brug ophalen

'Ik ga vandaag een brug ophalen.'
'Een brug? Een brug zoals ik denk een brug?'
'Ik denk het wel.'
'Waar?'
'In het hoge Noorden.'
'Wat voor brug dan?'
'Een tweekolommer.'
'Zo'n ding waar je een auto op zet, met van die uitschuifarmen?'
'Ja.'
'In een garage?'
'Ja.'
'Oooohh...'

Visite

Als ze in het land is, komt ze altijd even langs. Shakira. Kopje thee, rokertje erbij, buitengewoon gezellig. Misschien wel té.

'Je moet zo ongeveer gaan hoor.'
'Ik wil niet weg.'
'Maar... het Gelredome.'

Ze knipoogt...

What's in the Neems

Syntax, even tussendoor, zondenbelasting.

Dus...

Just what the doctor ordered

'Mag ik van u....'

Ik houd even stil, omdat mijn oog valt op ARBO-shag.

'Verkopen jullie ARBO-shag?'
'Ja, ik moest er in het begin ook om lachen.'
'Zo van, als alle dokters hebben aangedrongen op stoppen met roken, is ARBO-shag nog een laatste redmiddel? Vergoed door de zorgverzekering en wel?'

Ik vertel wat ik wil hebben, reken af en blijf kijken naar het pakje.

'U verkoopt toevallig geen Groene shag?'